Integracja, zdrowa rywalizacja i rozwój przez zabawę!

Rywalizacja to ważny element w życiu dziecka. W naturalny sposób napędza jego rozwój psychofizyczny, motywuje do podjęcia wysiłku i pozwala na dobre zużytkowanie nadmiaru energii. Dla dobra dziecka warto już od najmłodszych lat wpajać mu podstawowe zasady tzw. „zdrowej rywalizacji”. Przykład dany przez rodzica pozwoli przyswoić podstawowe umiejętności socjalne i przetrwać niejedną, dziecięcą imprezę integracyjną. Oto bazowy zestaw zasad zdrowej rywalizacji dla najmłodszych:
 

• Wszystkich uczestników gry, zabawy lub aktywności sportowej obejmują te same zasady. Dzieci mają bardzo silne, instynktowne poczucie sprawiedliwości. Podstawowym zadaniem nauczyciela lub animatora zabawy jest ustalenie klarownych zasad gry. Wyznaczenie granic to podstawa.
   
• Nagradzamy wysiłek i starania. Jest to bez wątpienia jeden z najważniejszych elementów zdrowej rywalizacji i główne zadanie dla dorosłego, nadzorującego zabawę. Nagradzamy każdego uczestnika dziecięcej gry: kibicujemy, oklaskujemy, dodajemy odwagi. Jeżeli mamy do czynienia z grą z nagrodami, dobrym pomysłem jest wręczenia wyróżnień, dyplomów lub dowolnych, drobnych nagród dla uczestników, którzy zajęli dalsze miejsca. Nagroda dla najmłodszego, najmniejszego, najbardziej zmotywowanego uczestnika imprezy dziecięcej – dlaczego nie? :)
• Kibicujemy przeciwnikowi – to dość trudne zadanie, ale wbrew pozorom najłatwiej je wdrożyć w młodym wieku. Podanie dłoni przed rozpoczęciem gry, oklaskiwanie i motywowanie wszystkich uczestników, pomoc słabszym, gratulowanie wygranym – nauczymy dziecko szacunku do przeciwników, pokazując modelowe zachowania na własnym przykładzie.
   
• Pomagamy młodszym, mniejszym i słabszym. Jeżeli dziecko nie chce bądź nie lubi zabaw integracyjnych z elementami rywalizacji, spróbujmy postawić je w roli „Opiekuna”. Wskażmy młodszego uczestnika, który wymaga zachęty lub drobnej pomocy w grze. Przyjęcie roli „dorosłego” pozwoli wykazać się empatią i wzmocni poczucie własnej wartości.
   
• Szlachetna sztuka przegrywania, czyli absolutnie najtrudniejszy element rywalizacji (wie o tym każdy, kto próbował wyjaśnić kilkulatkowi, dlaczego właśnie przegrał w szachy…). Jak skutecznie wdrożyć naukę przyjmowania porażki? Ponownie – liczy się przykład dany przez dorosłego (nauczyciel, animator zabaw, opiekun) i utrwalanie oczekiwanego zachowania. Pokażmy, że przegranej może towarzyszyć pełen wachlarz emocji: smutek, ale i satysfakcja z uczestnictwa, humorystyczne podejście do porażki, podziw dla zwycięzców, automotywacja.
   

Imprezy dla dzieci, festyny rodzinne,  zawody sportowe – niezależnie od typu gry czy rodzaju imprezy, warto nieustannie podkreślać, że bierzemy w czymś udział przede wszystkim dla zabawy i własnej satysfakcji.